Hana-bi – współczesna kinematografia japońska należy zdecydowanie do najsilniejszych, a jednocześnie najbardziej oryginalnych w światowym przemyśle filmowym. Jednym z jej filarów jest bez wątpienia Takeshi Kitano – reżyser, aktor, producent, po prostu człowiek kina. Kitano ma na koncie kilkadziesiąt filmów, w szczytowym okresie kręcił nawet kilka rocznie. Interesują go zarówno dramaty jak choćby „Scena nad morzem” czy głośne, obsypane nagrodami „Lalki”. Nie stroni również od kina gatunkowego zwłaszcza filmów policyjnych, gangsterskich, a nawet przygodowych (choćby „Zatoichi”). „Hana-bi” jest z jednej strony hybrydą gatunkową, w tym przypadku udanym połączeniem melodramatu i kryminału, z drugiej zaś jednym z najlepszych i najbardziej spójnych obrazów Kitano. Świadczy o tym m.in. Złoty Lew czyli nagroda główna na festiwalu w Wenecji oraz długa lista innych wyróżnień. Sama fabuła to historia detektywa japońskiej policji (w tej roli sam reżyser) rozdartego pomiędzy służbowymi obowiązkami, a uczuciem do ciężko chorej, umierającej żony, której musi poświęcać coraz więcej uwagi. Jak zwykle u Kitano filmowe piękno i nastrojowość mieszają się ze światem naturalistycznej przemocy tworząc niesamowity efekt.
