Jak należy czytać i rozumieć twórczość autora Weselachwilę po roku Wyspiańskiego? Do czego aktualnie go potrzebujemy? Czy tylko w teatrze jest żywy i ważny? Ostatnie sezony przyniosły nam szereg wybitnych - lub tylko głośnych - inscenizacji, czwarty wieszcz służył nam jako pretekst do rozmowy o Polsce, do załatwiania spraw w rzeczywistości, do ponownego definiowania ram teatru.
Premiery Klątwy Oliviera Friljicia, Wesela Jana Klaty zyskały wymiar polityczny, Wyzwolenia Krzysztofa Garbaczewskiego i Radosława Rychcika szukały nowej konwencji scenicznej dla legendarnego tekstu. Stanisław Wyspiański został także patronem krakowskiej Akademii Sztuk Teatralnych. O czym świadczy ta zasłużona, a może nawet prowokująca obecność artysty w naszych dyskusjach, tekstach, repertuarach teatralnych. Jak czas obchodzi się z jego dziełami? Jak obchodzą się z nim współcześni artyści? Wyspiański – autor wykorzystywany doraźnie, Wyspiański – ofiara innych artystów, ale też Wyspiański – patron artystycznych i społecznych diagnoz i syntez, Wyspiański – ojciec - założyciel teatru, który się wtrąca w rzeczywistość.
Łukasz Drewniak
Obszernych skrótów ze spotkań można wysłuchać w audycji „Nie tylko rozrywkowa niedziela radiowa” na antenie Radia Lublin w każdą niedzielę między 7.00 a 11.00.
Wstęp za okazaniem bezpłatnej wejściówki do odebrania w kasie Teatru Starego. Jedna osoba może pobrać maksymalnie 4 wejściówki na każde spotkanie.Większe grupy (uczniowie, studenci i inne grupy zorganizowane) proszone są o bezpośredni kontakt z kasą Teatru w celu rezerwacji miejsc.
Wydarzenie transmitowane on-line na stronie Teatru Starego.
