W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z serwisu lublin.eu oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień Twojej przeglądarki. Więcej informacji znajdziesz w Polityce prywatności.

Dyskusyjny Klub Filmowy "16": "Pan Lazhar", "Cezar musi umrzeć"

Dyskusyjny Klub Filmowy "16": "Pan Lazhar", "Cezar musi umrzeć"
Data rozpoczęcia 2013-04-14
Godzina rozpoczęcia 16:00
Kategoria Film

Dyskusyjny Klub Filmowy "16" zaprasza na filmy: "Pan Lazhar", "Cezar musi umrzeć".

Pan Lazhar Kanada 2011, reżyseria: Philippe FALARDEAU, obsada: Mohamed Fellag, Sophie Nélisse, Émilien Néron (94’)

Nagrody m.in.: 2012: MFF w Rotterdamie – Nagroda Publiczności 2011: 64. MFF w Locarno - Nagroda Publiczności i „Variety” 56. MFF w Valladolid – najlepszy scenariusz, Nagroda FIPRESCI.

„Pan Lazhar” jest wzruszającą, pełną ciepła i subtelnego humoru opowieścią o grupie uczniów szkoły podstawowej, przedwcześnie zmuszonych do wejścia w świat dorosłych i próbujących go zrozumieć, oraz o inspirującym wychowawcy, który dzięki swojej intuicji, empatii i elokwencji zmienia ich życie. Obsypany nagrodami na całym świecie, okrzyknięty najlepszym filmem kanadyjskim roku, a przede wszystkim nominowany do Oscara w kategorii najlepszy film nieanglojęzyczny, „Pan Lazhar” jest jeszcze bardziej wzruszający i prawdziwy niż „Stowarzyszenie umarłych poetów”. Akcja filmu rozgrywa się w montrealskiej podstawówce, gdzie nagle umiera wychowawczyni jednej z klas. O incydencie dowiaduje się z gazety Bachir Lazhar, 55-letni algierski imigrant, który oferuje szkole swoje usługi jako nauczyciel zastępczy. Z braku innych chętnych szybko zostaje zatrudniony. Nietypowe, staroświeckie metody nauczania oraz naturalność i szczerość, z jaką pan Lazhar odnosi się do swoich podopiecznych, stopniowo zjednują mu ich serca i przełamują początkową nieufność wobec nowego wychowawcy, który zajął miejsce ulubionej pani. Nikt w szkole nie podejrzewa jednak, że pan Lazhar nie mówi o sobie całej prawdy, a jego przeszłość skrywa wiele sekretów…
Chciałem zrobić film, w którym główny bohater jest imigrantem, a także przyjrzeć się, kim jesteśmy, ale z jego punktu widzenia. Myślę, że to niesamowity sposób, żeby spojrzeć, gdzie jesteśmy jako społeczeństwo, jako grupa, jako ludzie, spojrzeć na nas z punktu widzenia kogoś, kto pochodzi z innej kultury.
Philippe Falardeau


Cezar musi umrzeć Włochy 2012, reżyseria: Paolo Taviani, Vittorio Taviani, obsada: Cosimo Rega, Salvatore Striano, Giovanni Arcuri, Antonio Frasca (76')

Nagrody m.in.: 2012 – MFF w Berlinie - ZŁOTY NIEDŹWIEDŹ dla najlepszego filmu, Nagroda Jury Ekumenicznego

Grupa więźniów odsiadujących w rzymskim zakładzie karnym o zaostrzonym rygorze wyroki za najcięższe przestępstwa bierze udział w przygotowaniach do wystawienia „Juliusza Cezara”. Ich aktorskie umiejętności sprawdza Fabio Cavalli, słynny włoski reżyser teatralny. Próby odbywają się we wszystkich możliwych miejscach: w wąskich, klaustrofobicznych więziennych korytarzach, na spacerniaku, w sali wizyt. Dzięki sztuce Szekspira do skazanych mafiosów, morderców i rabusiów, których twarzy nie skaziła dotąd refleksja o wartości życia i śmierci, powoli zaczyna docierać prawda o ich czynach… Tematy zawarte w „Juliuszu Cezarze” – przyjaźń, lojalność, spisek, zdrada, pragnienie władzy, zabójstwo – pomagają skazanym bandziorom odkryć w sobie pokłady skrywanych dotąd emocji i obudzić świadomość tego, co zrobili. Jeden z nich wyznaje, że odkąd poznał dramat Szekspira, „cela stała się dla niego prawdziwym więzieniem”. Skromny film nestorów włoskiej kinematografii – Paola i Vittoria Tavianich – jest zarazem zabawny i przejmujący. Jego autentyzm i precyzja zachwyciły jury tegorocznego Berlinale, skąd „Cezar musi umrzeć” wyjechał ze Złotym Niedźwiedziem. Nasz drogi przyjaciel opowiedział nam o pewnym doświadczeniu teatralnym, w którym brał udział. Po raz pierwszy od wielu lat zdarzyło mu się płakać w teatrze. Zaintrygowało nas to. Udaliśmy się więc do tego teatru – teatru w rzymskim więzieniu Rebibbia, na oddziale o zaostrzonym rygorze. Po przejściu wielu bram i blokad dotarliśmy na scenę, na której dwudziestu czy trzydziestu więźniów, w tym również skazanych na dożywocie, recytowało „Boską komedię” Dantego. (…) Każdy z nich mówił w swoim dialekcie, czasami odkrywając paralele pomiędzy opowieścią przywoływaną przez pieśni i własnym życiem. Przypomnieliśmy sobie o słowach naszego przyjaciela i poczuliśmy potrzebę odkrycia poprzez film, jak w więziennych celach, wśród wyrzutków, żyjących tak naprawdę z dala od kultury, rodzi się piękno.
Paolo i Vittorio Taviani

Wstęp na karnety stałe, promocyjne oraz weekendowe w cenie 22,00 zł