Mimmo Cuticchio (Włochy) - "Pieśń o Rolandzie".
Mimmo Cuticchio urodził się w 1948 roku w mieście Gela, gdzie zatrzymał się na pewien czas jego ojciec Giacomo Cuticchio, artysta i dyrektor wędrownego teatru lalek. Od dzieciństwa żył w fantastycznym świecie sztuki, z ojcem - pierwszym nauczycielem sztuki aktorskiej. Od 1970 r. jego mistrzem staje się Peppino Celano, lalkarz i wykonawca „cunto”. Po jego śmierci w 1973 r. zakłada własny teatr. W 1977 r. zakłada Stowarzyszenie Synowie Sztuki Cuticchio, gdzie realizuje swoje prace. W dziesiątą rocznicę śmierci mistrza Celano, w 1983 r. wykonuje swoje pierwsze publiczne "cunto" w spektaklu „Miecz Celan" (gra go do dzisiaj). Punktem zwrotnym na jego artystycznej drodze staje się praca nad wskrzeszeniem teatru lalek. W 1997 roku zakłada w Palermo pierwszą szkołę dla aktorów lalek (kukieł) i kuntystów, gdzie prowadzi pracownię sztuki opowiadania i sztuki teatru kukieł. Jednocześnie zajmuje się teatrem muzycznym, gdzie umiejętnie łączy sztukę kukieł, aktorów i muzyków. Bierze udział w wielu wybitnych spektaklach. Współpracuje także z kinem ( w filmach reżyserow takich jak Coppola, Tornatore, Turturro), gra w sztukach
współczesnych (Mimmo Paladino) i z muzyką pop (Lucio Dalla, Loreena McKennitt). Działa nieprzerwanie w Stowarzyszeniu Synowie Sztuki Cuticchio. W 2001 r. sycylijska Sztuka Lalek Mimmo Cuticchio została włączona przez UNESCO do "dziedzictwa przekazu słownego i niematerialnego ludzkości", jako jedna z 19 tradycji świata.
„Pieśń o Rolandzie” - Najstarszy i najbardziej znany francuski epos rycerski, należący do tzw. chansons de geste (pieśni o bohaterskich czynach). Utwór datowany jest na XI wiek, a znany jest z anglo-normandzkiego rękopisu oksfordzkiego z 1170. Autor jest nieznany, jedyną wzmianką o nim jest adnotacja na końcu rękopisu wspominająca osobę o imieniu Turold. Utwór opisuje starcie dwóch cywilizacji: chrześcijańskiej i muzułmańskiej (chociaż wykreowanej w sposób odległy od rzeczywistości), przedstawiając dzieje wyprawy wojennej Karola Wielkiego do Hiszpanii przeciw Saracenom w roku 778, a szczególnie bitwę w wąwozie Roncevaux. Wydarzenia przedstawione są w sposób poważnie odbiegający od prawdy historycznej, a znaczenie bitwy zostało wyolbrzymione (środek typowy dla chanson de geste). W rzeczywistości idący w tylnej straży wojsk Franków Roland, hrabia Bretanii, został zaskoczony przez oddziały Basków, a po zaciętym starciu zabity razem z całym swoim oddziałem. Taką wersję wydarzeń, datowaną na 15 lipca 778, podaje Einhard w swojej kronice. W utworze ambitny hrabia Roland, siostrzeniec Karola, zostaje wciągnięty w zasadzkę i ponosi śmierć wraz z towarzyszącymi mu rycerzami. Ginie nie wzywając posiłków, gdyż taki gest uważał za niehonorowy.
Wstęp wolny
