Film "Gdyby żółwie mogły latać"

reż. Bahman Ghobadi
Dramat wojenny
Francja/Iran/Irak 2004
98 minut.
Reżyser „Czasu pijanych koni” tym razem pokazuje wojnę iracko-amerykańską z perspektywy dzieci, które w piekle na ziemi umieją się nadzwyczaj dobrze zorganizować. Akcja filmu rozgrywa się na pograniczu iracko-tureckim, zamieszkałym w większości przez Kurdów. Stany Zjednoczone niedawno wypowiedziały wojnę Irakowi, pogrążeni w letargu Kurdowie czekają więc na wyzwolenie przez Amerykanów. Są wśród nich starcy i kobiety (nieobecni prawie u Ghobadiego mężczyźni najprawdopodobniej zajęci są wojną), ale najliczniejszą i najaktywniejszą grupę stanowią dzieci: sieroty, często kalekie (ofiary min przeciwpiechotnych), którym przewodzi trzynastoletni Kak Satellite (Soran Ebrahim). Satellite, jeden z nielicznych, którzy znają kilka słów po angielsku, ma opinię światowca i niemal posła dobrej nadziei: tylko on w okolicy umie montować anteny satelitarne, dzięki którym można dowiedzieć się z amerykańskich stacji telewizyjnych, jak przebiega wojna. Chłopak organizuje też pracę dla innych dzieci: Amerykanie płacą za każdą rozbrojoną przez nie minę przeciwpiechotną. Autorytet Satellite’a zostaje zagrożony, kiedy do wioski przybywa tajemnicze rodzeństwo: piękna i uparta Agrin (Avaz Latif) i jej bezręki brat Hengov (Hiresh Feysal Rahman), o którym mówi się, że widzi przyszłość. Niewidome dziecko, którym się opiekują, ma związek z tragedią, jaką niedawno przeżyli. To przez nią rodzeństwo wyraźnie odstaje od reszty. Zafascynowany Agrin Satellite będzie jednak próbował za wszelką cenę – nawet ryzykując własne życie – zbliżyć się do dziewczyny.

Film pokazywany w cyklu Irańska Nowa Fala.

Wstęp wolny