W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z serwisu lublin.eu oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień Twojej przeglądarki. Więcej informacji znajdziesz w Polityce prywatności.

Grodzka 5 – Oprowadzanie kuratorskie

Grodzka 5 – Oprowadzanie kuratorskie
Data rozpoczęcia 2014-11-20
Godzina rozpoczęcia 18:00
Miejsce Warsztaty Kultury, ul. Grodzka 5A
Kategoria Spotkanie

Warsztaty Kultury zapraszają na oprowadzanie kuratorskie w ramach projektu Grodzka 5, gdzie swoje prace zaprezentowali artyści pochodzą z Polski, Czech i Izraela. Są to autorzy uznani, aktywni na scenie międzynarodowej, mający na swoim koncie dobrze oceniane realizacje oraz udział w wielu prestiżowych imprezach. Na zwiedzających czekają prace dźwiękowe - „Poste restante” Pawła Laufera oraz „16/8/2014 - 6/9/2014” Borisa Oichermana. Będzie można zobaczyć także instalacje site-specific, takie jak „Lornetka” Moniki Drożyńskiej, „Na pamięć” Zuzanny Janin, „Zmienny horyzont” Katarzyny Krakowiak oraz „W tym domu mieszkała Rysia…” Anki Leśniak.

„Grodzka 5” jest serią artystycznych interwencji w architekturę kamienicy. Mają one za cel opowiadanie historii, mówienie o alternatywnych wersjach wydarzeń, pokazywanie fikcyjności i złudności pamięci, zastanawianie się nad fenomenem jej braku. „Grodzka 5” pochyla się nad prywatnymi historiami ludzi, którzy tu żyli i pracowali. Kuratorką projektu jest Magdalena Ujma, organizatorem Warsztaty Kultury, które na Grodzką 5 wprowadziły się w 2013 roku.
Na oprowadzanie obowiązują zapisy pod nr tel. 81 533 08 18 (od poniedziałku do piątku w godz. 9:30-16:30).
Wystawa będzie dostępna dla zwiedzających do 5 grudnia, codziennie od poniedziałku do piątku w godzinach 10.00 – 16.30.

W ramach wystawy na Grodzkiej 5:
Zuzanna Janin | Na pamięć
Niezwykła instalacja rzeźbiarska biegnąca przez całą wysokość klatki schodowej kamienicy przy ul. Grodzkiej 3. Przezroczysta, cienka rurka kojarzy się z ludzkim ciałem i delikatnymi splotami wpisuje się w przestrzeń wspólną budynków. Jest jakby częścią jej krwiobiegu. Nie płynie jednak w niej płyn organiczny, lecz znajdują się zioła i tabletki – remedia na ludzką pamięć. Jeśli zatem pragniemy polepszyć naszą umiejętność zapamiętywania, to zawartość dzieła podpowie nam, co jest najbardziej efektywne. Praca mówi zarazem o pewnej bezradności, o poszukiwaniu podpórki dla pamięci, o niemożności zapamiętania, jak było naprawdę.
Boris Oicherman | 16/8/2014 - 6/9/2014
Praca audio. Artysta stworzył ścieżkę dźwiękową, w której można usłyszeć odgłosy dobiegające jakby zza ściany. Są to niewyraźne dźwięki rozmowy i inne odgłosy codziennego życia w jakiejś rodzinie. Dysonans poznawczy powiększa fakt, że głosy te dobiegają łatwo, pogłośnione, a zazwyczaj słyszy się je poprzez ścianę lub z podwórka i są to niewygodne, podsłuchane ślady czyjegoś życia prywatnego, w którym nie chcemy uczestniczyć. Artysta w swojej twórczości zajmuje się zagadnieniem zwyczajnego, codziennego życia, często stosuje motyw zwierciadlanego odbicia albo projekcji obrazów otaczającej nas rzeczywistości. Te obrazy miksują się i pokazują, że to, co w naszych oczach często jest banalne, zyskuje nagle rangę czegoś niezwykłego.
Katarzyna Krakowiak | Zmienny horyzont
Artystka bazuje na zapośredniczonych obrazach danego miejsca. Wykorzystuje fotografie wykonane przez osobę o innym sposobie i punkcie widzenia niż jej własny. Istotne w projekcie są zatem takie elementy, jak: inny punkt widzenia; fragmentaryczność budynku, nie-widzenie jego całości, ale pewnych jego części; przekazywanie obrazów, utrata jakości zdjęć, które są nośnikami pamięci. Artystka interesuje się tym, w jaki sposób obraz cyfrowy i rejestracja dźwięku zapamiętuje, a raczej „zakrzywia” perspektywę i rozumienie horyzontu.
Anka Leśniak | W tym domu mieszkała Rysia…
Artystka bazuje na wspomnieniach Włodzimierza Chętko, który młodość spędził w Lublinie i pamięta dom przy Grodzkiej 5 z czasów wojny. Szczególnie interesuje ją postać Rysi, narzeczonej p. Chętko. Rysia w jego wspomnieniach została naszkicowana aluzyjnie, jednak pełniła niezwykle ważną rolę. Artystka stara się wczuć w ówczesne myśli Rysi, nastoletniej dziewczyny, która musiała stawić czoła sytuacji życia na granicy getta, zajmuje się także historią pierwszej, romantycznej miłości, która zdarzyła się pomiędzy Rysią a autorem wspomnień. Odtwarza pewną sytuację, podpowiada narrację, a widz – na podstawie sugestii, zdjęcia, nagrania dźwiękowego, wydruków – ma stworzyć własną wersję zdarzeń.
Monika Dorożyńska | Lornetka
W miejscu do tej pory dostępnym tylko dla nielicznych, położonym na drugim piętrze wewnętrznej klatki, schodowej znajdują się solidne drewniane drzwi. Są one dokładnie w środku zrośniętych ze sobą trzech kamienic. Para wizjerów umożliwia spojrzenie na to co znajduje się za drzwiami. Widok ten jest jednak fragmentaryczny. Tak samo jest z obrazami przeszłości w naszej pamięci.
Paweł Laufer | Poste restante
Wewnątrz skrzynek pocztowych rozlokowanych na korytarzach i klatkach schodowych budynku przy Grodzkiej 5 pozostawiono listy-kolaże, zrekonstruowane i skomponowane w oparciu o archiwalne nagrania, dokumenty i zapiski mieszkańców. Wsłuchując się w echa przeszłości, możemy poznać codzienne rozterki i radości duchów minionej już epoki.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

CreArt. Sieć miast na rzecz twórczości artystycznej