Haiku o Lublinie. Lublin w wierszach i fotografii

Galeria Pod Schodami Dzielnicowego Domu Kultury SM „Czechów” zapraszamy na warsztaty układania haiku 24 stycznia (sobota) o godz. 15 oraz z fotografii-haiku 31 stycznia (sobota) o godz. 15.

Na warsztaty obowiązuje wstęp wolny, odbywają się w ramach realizacji stypendium Prezydenta Miasta Lublin na projekt z zakresu upowszechniania kultury.

Celem jest organizacja przedsięwzięcia „Haiku o Lublinie. Lublin w wierszach i fotografii”. Wstęp dotyczący japońskich kategorii estetycznych i warsztaty literackie poprowadzi Małgorzata Wielgosz, a fotograficzne Michał Patroń. Biorąc udział w warsztatach masz szansę poznać niekonwencjonalne podejście do fotografii i uzyskać artystyczny, poetycki charakter zdjęć. Celem projektu jest utrwalanie lubelskiej architektury i przyrody, przedstawianie Lublina w sposób charakterystyczny dla japońskiej estetyki. Najlepsze wiersze i zdjęcia zostaną opublikowane w produkcie finalnym przedsięwzięcia w postaci książki „Haiku o Lublinie. Lublin w wierszach i fotografii” oraz pokazane na wystawie „Lubelskie impresje. Fotografia-haiku”. Zdjęcia będą wydrukowane jako czarno-białe (ale nadsyłać można również kolorowe), aby uzyskać ascetyzm formy, poza tym użycie barw ogranicza skalę sugestii, a czarno-białe pozwala wyobrazić sobie dowolny, wybrany kolor. Wiersze haiku i zdjęcia można nadsyłać do 15 lutego na adres: mawiel@wp.pl. To dotyczy zarówno osób uczestniczących w warsztatach, jak i wykonających prace na własną rękę. Projekt kierowany jest do wszystkich grup wiekowych, zawodowców i amatorów.

Na fotografiach-haiku utrwala się przelotne wrażenia, ulotne chwile, nastrój, medytacyjny odbiór rzeczywistości, stan wyciszenia. Zdjęcia mogą być efektem obserwacji natury (roślin, zwierząt), utrwalania architektury. Zapisane obiektywem chwile są w tym przypadku efektem kontemplacji rzeczywistości, codzienności, prostoty, nietrwałości, ale również radości płynącej z egzystencji. Można wyrazić smutek i melancholię, jakie powstają po zetknięciu z nieuchronnie przemijającym pięknem świata zewnętrznego, poczuciem kruchości istnienia, oddać odczucie efemerycznego charakteru wszystkiego co żyje na tym świecie. Fotografia-haiku utrwala jednakże nastrój zarówno pesymistyczny, jak i optymistyczny, zdumienie nad światem, interesujące, fascynujące rzeczy i sprawy, zabawne, budzące śmiech, czarujące, rozkoszne – okashi - służące wyrażaniu zadowolenia, radości lub piękna.

Zdjęcia w estetyce yūgen (tajemniczości) przedstawiają obiekty częściowo skryte we mgle (aby odbiorca zastanawiał się co za nimi się kryje), nieostre, zasłonięte przez chmury, oglądane z daleka. Ich autorzy wyrażają piękno ukryte, odległe, głębokie i tajemnicze, jedynie zasugerowane. Kontury obiektów na tego typu zdjęciach są rozmyte, miękkie, subtelne, nieostre.

Można uchwycić prostotę, naturalność, nieregularność, pamiętając że warunkiem piękna w estetyce japońskiej jest nie jego uwiecznienie, a raczej zasugerowanie kruchości i przemijania. Prostota może odnosić się nie tylko do architektury, ale również do natury, w Japonii kwiaty cenione są nie ze względu na rzadkość bądź trudność w uprawie, rośliny ogrodowe, lecz kwiaty polne jako zwiastuny nadchodzących pór roku, w tym delikatne i nietrwałe kwitnące gałęzie wiśni, ale również kwiaty śliwy kojarzone z łagodnością i czystością duszy mędrca.

Zdjęcia wykonane w duchu sabi ukazują spatynowanie, samotność, opuszczenie, prostotę, zamiłowanie do rzeczy starych, wyblakłych, zardzewiałych, pokrytych mchem, zniszczonych, rozkładających się. Oprócz zasadniczego elementu mogą zawierać puste płaszczyzny do zapełnienia w wyobraźni odbiorcy, otwierać możliwość uzupełnienia obrazu w myślach.
Więcej o tych i innych kategoriach estetycznych na warsztatach.