W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z serwisu lublin.eu oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień Twojej przeglądarki. Więcej informacji znajdziesz w Polityce prywatności.

Historia znikania | community arts

Historia znikania | community arts
Data rozpoczęcia 2015-06-21
Godzina rozpoczęcia 16:00
Miejsce Dom Kultury LSM, K. Wallenroda 4a
Kategoria Spotkanie

Opowieści, udział w akcji: Hania, Marysia, Kazik, mama Marta, tata Rafał, babcia Ewa Napora 
scenariusz i reżyseria akcji – Weronika Fibich

Miejsce: prywatne mieszkanie
Ilość miejsc ograniczona. Wstęp wolny po telefonicznej rezerwacji miejsca lub odbiorze wejściówki w DDK „Węglin” od 8 czerwca.
Rezerwacja: 81 466 59 15 / l.franczak@ddkweglin.pl

Projekt Weroniki Fibich jest kontynuacją działań związanych z projektem Nowy dom, który w zeszłym roku realizowany był w Dzielnicowym Domu Kultury "Węglin" w Lublinie. Chcemy głębiej wejść w dzielnicę współtworząc wydarzenie teatralne wspólnie z mieszkańcami, opierając się na rodzinnych historiach, zdjęciach i prywatnej przestrzeni. Jednocześnie opowiadamy historię Węglina, jego tożsamości związanej z peryferiami miasta. Dla Weroniki Fibich przewodnikami po miejscu jest rodzina Naporów – dzieci Marysia, Kazik, Hania, mama Marta i tata Rafał oraz babcia Ewa. Tu, gdzie dzisiaj stoi ich blok, mama Rafała, pani Ewa wspomina, że było ich prywatne pole kartofli. Dom rodzinny, drewniany, był na pustkach, a po wodę chodziła wydeptaną ścieżką. Po latach tą samą ścieżką Rafał chodził na przystanek autobusowy. Teraz ścieżka wrosła. Zatarła się. Znikła.

Historię znikania będzie można poznać w dziecięcym pokoju w mieszkaniu znajdującym się w bloku z wielkiej płyty. Zebrane fragmenty z pamięci rodziny na temat ich miejsca budują opowieść rozpiętą na emocjonalnej mapie Węglina. Wyznaczają własną topografię rodziny z pustek.

Projekt „Nowy dom” miał na celu z jednej strony zbadanie architektonicznej przestrzeni Węglina (dzielnica Lublina), z drugiej ujawnienie jej bardziej osobistego charakteru. Dzielnica, włączona w obręb miasta w 1957 roku jest typowym przykładem dynamicznie rozwijającego się przedmieścia powstającego poza głównym nurtem planistycznym. Wytyczona sieć ulic jest niejednorodna, poddana ciągłym uzupełnieniom przez nowe drogi, które pojawiają się – niczym w modernistycznym śnie społeczeństwa socjalnego – najpierw wydeptane/wyjeżdżone przez mieszkańców, następnie uprawomocniane nadaniem im nazwy. Przy ulicach tych pojawiają się domy, których architekturę ogranicza wyłącznie fantazja i możliwości finansowe właścicieli. Dzielnica staje się architektonicznym patchworkiem różnych stylów ujawniających się w polskiej architekturze mieszkaniowej od końca lat 50-tych. Projekt „Nowy dom” zbierał doświadczenia związane z powstawaniem dzielnicy w kontekście architektonicznym i tożsamościowym. Artyści różnych dziedzin zostali zaproszeni aby rozpoznać miejsce i zrealizować zdarzenia artystyczne.

CreArt. Sieć miast na rzecz twórczości artystycznej