Blok filmowy - reportaże i filmy dokumentalne TVP Polonia.
"Łemkowyna"-
reż K. Kubiak
Opowieść Stanisława i Opowieść Stefanii. Trochanowscy, założyciele zespołu Łemkowyna snują opowieść o jego powstaniu , o czasach powojennych i wysiedleniu o marzeniach zbudowania wspaniałej grupy muzyczno tanecznej, o małej ojczyźnie i o miłości do niej ale też chyba ona? - o chęci rzucenia tego wszystkiego, kiedy już nie mogła wytrzymać tych tłumów ludzi przyjeżdżajacych napróby zespołu i przez wiele dni mieszkających pod ich dachem.
'25 min
"Łemkowskie rozmowy"
reż. K. Kubiak
Próba odpowiedzi na pyanie „Jak to jest być Łemkiem?" Co teraz dzieje się z językiem, wyznaniem. Za czym się tęskni - jedni za bajeczną, nieistniejącą już Łemkowyną, inni za miejscowością swego dzieciństwa, gdzieś pod Przemkowem czy Legnicą. Łemko to właściwie kto? O stosunku do Polaków i Ukraińców.
'28 min
"Portret (nie)jednej wioski"
reż. K. Kubiak
Wieś rozdzielona granicą... Cerkiew została po polskiej stronie, cmentarz po ukraińskiej. Cerkiew jest opuszczona zarówno ta w Żmijowiskach jak i w Wólce Żmijowskiej. Mieszkańcy opowiadają jak było zaraz po wojnie. Jak ten co strzelał do "ukraińskiego" krzyża został pokarany, próbują wyjaśnić jak mogło dojść do takich mordów i jak z tym teraz żyć. Przypatrują się temu pozostawieni w cerkwiach święci. Muzyka cerkiewna przez większość filmu pod koniec muzyka łacińska. W filmie tym ważniejsze jest to, co nie zostało powiedziane, niż to co powiedziano.
'29 min
"Serencza"
reż. K. Kubiak
Prezentacja zespołu łemkowskiego. Melodie grane są w 2. miejscach- na spotkaniu w Gorlicach i podczas "watry na czużyni" w Michałowie. Ilustracją rozmaite okoliczności przyrody, krajobrazu i architektury łemkowskiej.
'22 min
„Język modlitwy"Blok filmowy - reportaże i filmy dokumentalne TVP Polonia.
reż. K. Kubiak
Film przedstawi Polaków z Podola, będących dzisiaj mniejszością narodową, religijną i społeczną w okolicach Czortkowa w dawnym województwie tarnopolskim. Reportaż będzie próbą refleksji nad językiem polskim i fenomenem jego zredukowania do sfery liturgicznej. Dlaczego język będący dawniej „mową domową" ukrył się w postaci pisanej bądź występuje w modlitwie i nabożeństwie? Dlaczego używany jest biernie; można w nim czytać, ale z mówieniem już gorzej, można po polsku umieścić inskrypcję na nagrobku, ale z użyciem czynnym nie jest już tak łatwo? Próba odpowiedzi na pytanie na ile wyznanie stanowi o przynależności narodowej? I w czyjej opinii? Czy tylko sąsiadów, czy tez samych wyznawców? A jeśli tak, to co na to kościół?
'26 min
Wstęp wolny
