Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Lubelskiej
Chór Kameralny Filharmonii Lubelskiej
Jerzy Butryn – Jezus
Rafał Grozdew – Ewangelista
Volodymyr Andrushchak – bas
Jan Jakub Monowid – kontratenor
Hanna Okońska – sopran
Dawid Jarząb – dyrygent
Program:
Jan Sebastian Bach – Pasja wg św. Jana BWV 245
Kończący się okres Wielkiego Postu to również okazja do przeżycia tego czasu wraz z utworami wielkich mistrzów, korespondującymi w swej treści z tematyką Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa. 12 kwietnia 2019 roku Chór Kameralny Filharmonii Lubelskiej wraz z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Lubelskiej pod dyrekcją Dawida Jarząba wykona jedną z największych pasji muzycznych w historii muzyki europejskiej – Pasję wg św. Jana J.S. Bacha. Zespołowi towarzyszyć będą soliści: Hanna Okońska (sopran), Rafał Grozdew (tenor, Ewangelista), Jan Jakub Monowid (tenor), Jerzy Butryn (bas, Jezus), Volodymyr Andrushchak (bas). Serdecznie zapraszamy!
Pasja wg św. Jana – najstarsza zachowana pasja J.S. Bacha w całości – to przykład dzieła spajającego mistrzowski warsztat kompozytorski z głęboką myślą teologiczną, wyrażoną w formie swoistego oratorium religijnego. Utwór pełnił i pełni funkcję nie tylko dzieła muzycznego, ale przede wszystkim muzycznego nabożeństwa, które w niezwykle ekspresywny i symboliczny sposób, typowy dla dzieła sztuki, pomaga wgłębić się w tajemnice Bożego zbawienia będąc przy tym możliwie najpiękniejszym wytworem człowieka wolnego i rozumnego, który chce nawiązać dialog ze swoim Stwórcą o sobie samym. Pasja ta, obok Pasji wg św. Mateusza, stanowi niewątpliwie monumentalny pomnik europejskiej muzyki religijnej.
J.S. Bach pisał pasje pod koniec swego życia, w czasie, gdy piastował funkcję kantora kościoła św. Tomasza w Lipsku (od 1723 r. do śmierci w 1750 r.). Utwory te stanowiły główną część nabożeństw (nieszporów) wielkopiątkowych i co roku ulegały modyfikacjom przez kompozytora (głównie dobór i układ poszczególnych części). Pasja wg św. Jana, dzielona na dwie części (I – od aresztowania do Kajfasza, II – od sądu Piłata do złożenia w grobie), stanowiła główne ogniwo nabożeństwa, w środku którego głoszono długie kazanie niejako przed właściwym muzycznym opisem Męki i Śmierci Chrystusa. Fragmenty Pisma Świętego (J 18, 19; Mt 26,75; Mt 27, 51-52) w formie recytatywu przeplatają ustępy chórowe, bazujące na Ewangelii oraz na chorałach protestanckich M Lutra (np. „Dein Will gescheh”), M. Schallinga (np. „Ach Herr, laß dein lieb Engelein”), P. Gerhardta (np. „Wer hat dich so geschlagen”), J. Heermanna (np. „O Große Lieb”) i innych wraz ariami z poezją religijną autorów współczesnych Bachowi – B.H. Brockes’a (np. aria altowa „Von den Stricken meiner Sünden”), Ch. Weise’a (np. aria tenorowa „Ach, mein Sinn”) oraz Ch.H. Postela (np. aria tenorowa „Erwäge, wie sein blutgefärbter Rücken”). Chór bierze czynny udział w akcji dramatycznej między innymi jako lud żydowski, który u Piłata krzyczy: „Ukrzyżuj!”.
CreArt. Sieć miast na rzecz twórczości artystycznej
