Spektakl w ramach II edycji Festiwalu Scenografii i Kostiumów „Scena w Budowie”. Spektakl w koprodukcji Teatru Polskiego w Poznaniu oraz Teatru Żydowskiego im. Estery Rachel i Idy Kamińskich w Warszawie przygotowany przez duet sceniczny Maję Kleczewską oraz Łukasza Chotkowskiego zadaje trudne pytania, a jego premiera odbiła się głośnym echem.
W Polsce w 1939 roku mieszkało około 35 milionów współobywateli polskich: 31 milionów Polaków oraz około 3,5 miliona Żydów. Okupacja niemiecka rozbiła Polskę na dwie grupy przedzielone przepaścią, polskich Żydów i Polaków − chrześcijan, którzy egzystowali koło siebie przez stulecia. Podczas eksterminacji na ziemiach polskich zginęło 2 miliony 900 tysięcy polskich Żydów. Przemoc zmienia stosunki międzyludzkie. Dlaczego ukrywanie Żydów niosło za sobą tak straszne zagrożenie? Dlaczego nie brakowało chętnych do konspiracji w Państwie Podziemnym, która również była zagrożona karą śmierci, a tak trudno było znaleźć schronienie dla współobywateli żydowskich? Bycie „obok”. Bycie „nie-zainteresowanym”. Bycie „nie-zaangażowanym”.
Bycie „biernym obserwatorem”, w obliczu masowego codziennego ludobójstwa, jest działaniem. Zdaje się, że rozmowa na ten temat wcześniej nie była możliwa, była prawie niesłyszalna, wymagała czasu.
Spektakl skierowany do widzów dorosłych. Reżyseria Maja Kleczewska, dramaturgia Łukasz Chotkowski, scenografia Wojciech Puś, kostiumy Konrad Parol.
