Lubelski Salon Artystyczny zaprasza
Teatr Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza z Warszawy
OBROCK
według Stanisława Ignacego Witkiewicza
Scenariusz: Ewa Ignaczak
Reżyseria: Bartosz Zaczykiewicz
Scenografia: Aleksandra Semenowicz
Muzyka: Tadeusz Wielecki
Światło: Mirosław Poznański
Obsada:
PARAMATKA – Irena Jun
PARALEON – Jarosław Gajewski
„Obrock” to „nowa” sztuka Stanisława Ignacego Witkiewicza, której prapremiera odbyła się 29 listopada 2008.
W spektaklu wykorzystano film animowany Radosława Bułtowicza.
Oficjalna strona spektaklu
„Obrock” to jeden z najnowszych spektakli Teatru Studio w Warszawie, przygotowany jesienią 2008, składający się prawie w całości z wybranych słów i fragmentów dramatu „Matka” Witkacego, ułożonych według całkiem oryginalnego porządku – twórcy rozsypali wymienione teksty, które na nowo poukładała Ewa Ignaczak będąca autorem scenariusza (Teatr „Stajnia Pegaza” z Sopotu). Reżyserem spektaklu jest dyrektor Teatru Studio, Bartosz Zaczykiewicz. Na scenie natomiast zobaczymy dwójkę znakomitych aktorów: Irenę Jun, na stałe w zespole artystycznym Teatru Studio, obchodzącą w tym roku 50-lecie pracy artystycznej, oraz Jarosława Gajewskiego.
Mamy do czynienia z niezależnym dramatem (prapremierą „nowej” sztuki Witkacego), wydobywającym równocześnie wiele nie odkrytych wątków interpretacyjnych oryginału dramatu Witkiewiczowskiego. Witkacy w probówce: jego maski, obsesje, życiowe problemy i idee, widziane w krzywym zwierciadle sztuki. Pełen temperamentu i wisielczego humoru obraz jego relacji z matką i walka dwóch, ścierających się ze sobą, indywidualności.
Forma spektaklu odchodzi od teatru psychologicznego, mamy w nim do czynienia z licznymi przypadkami transgresji, aktorzy przejmują od siebie role, zamieniają się postaciami, wchodzą w role innych postaci, a ich reakcje przybierają często monstrualny, celowo nieadekwatny lub nawet upiorny charakter. Irena Jun osiąga w tym spektaklu wyżyny mistrzostwa. Jej partner, Jarosław Gajewski, celowo zakłóca rytm swojej przemiennej osobowości, przerywany nagłymi ewolucjami tanecznymi, ascetycznym skupieniem i wybuchami nerwicowca. W końcowym monologu mierzy się z całym światem. To Wielka Improwizacja Witkacego, marzycielska próba stworzenia trzeciej drogi pomiędzy totalitaryzmami i zagrożeniami czasu, który zmierza do upodrzędnienia jednostki. Pochwała indywiduum jest pokazem przerażenia artysty w obliczu nieuchronnej klęski sztuki.
To nie jest łatwe, miłe przedstawienie, dużo tu oskarżeń pod adresem znieprawionego świata i małości człowieka, dużo psychicznej męki i katuszy, a jednak przebija przez nie namiętna wola ocalenia. Wielkie przedstawienie, na miarę sceny Szajny i Grzegorzewskiego.
Bilety: 20 i 30 zł
