Dom Kultury LSM zaprasza na promocję książki i spotkanie z profesor Barbarą Osterloff prorektor Akademii Teatralnej w Warszawie na temat "Aleksander Zelwerowicz aktor, reżyser, dyrektor, pedagog, jeden z najważniejszych twórców polskiego teatru pierwszej połowy XX wieku".
Barbara Osterloff - absolwentka Wydziału Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego i Wydziału Reżyserii Dramatu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Wieloletnia redaktorka miesięcznika „Teatr”. Z warszawską szkołą teatralną związana od roku 1976, początkowo jako asystent, potem wykładowca. Obecnie profesor nadzwyczajny i prorektor tej uczelni w kadencji 2008-2012. Wykłada również na Wydziale Sztuki Mediów i Scenografii Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Autorka prac naukowych z zakresu historii teatru polskiego XX wieku, licznych recenzji teatralnych, szkiców oraz esejów dotyczących teatru, m.in. sztuki scenografii, polskiej recepcji dramatów Ibsena. Opracowała i wydała tom artykułów Aleksandra Zelwerowicza oraz jego korespondencję. Jest autorką książki "Pejzaż. Rozmowy z Mają Komorowską" (wydanie trzecie, Warszawa 2010). Warto dodać, że Barbara Osterloff napisała również esej pt. Pełna zapału i pomysłowości. Scenograficzne wizje Liliany Jankowskiej, który ukazał się w obszernej książce wydanej z okazji 40-lecia Państwowego Teatru im. Juliusza Osterwy w Lublinie pt. Jego siła nas urzekła... Szkice i wspomnienia z dziejów lubelskiego teatru pod redakcją Alojzego Leszka Gzelli (Wydawnictwo Lubelskie, Lublin 1985).
Aleksander Zelwerowicz - jeden z najważniejszych twórców polskiego teatru pierwszej połowy XX wieku. Aktor, reżyser, dyrektor, pedagog, założyciel legendarnego PIST-u (Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej), znany społecznik. Urodził się w Lublinie 14 sierpnia 1877 roku przy ul. Żmigród. Jako dziecko zamieszkiwał w Chełmie i Lublinie. Od 1886 roku przez większą część swojego życia związany był z Warszawą, gdzie debiutował w teatrze ogródkowym, a potem kształcił się pod okiem m.in. Wincentego Rapackiego. Występował także na scenach Krakowa, który uformował go jako aktora, oraz Łodzi i Wilna. Ważna część jego dorobku związana jest z warszawskim Teatrem Polskim, gdzie przez wiele lat zajmował pozycję wybitnego aktora i reżysera. Tutaj powstały jego wielkie role: Molierowski Argan, Porfiry w Zbrodni i karze Fiodora Dostojewskiego, Henryk Jaskrowicz w Grzechu Stefana Żeromskiego, oraz głośne inscenizacje, m.in. Wyzwolenie Stanisława Wyspiańskiego. Tablica pamiątkowa na kamienicy Rynek 3 w Lublinie, w której znajdowało się jedno z mieszkań rodziny Zelwerowiczów Poprzez biografię Aleksandra Zelwerowicza widać teatr i czas: nader intensywne tempo pracy teatralnej, cotygodniowy rytm premier, szaleństwa teatralnych wypraw i gościnnych występów, w których nie ma chwili na zatrzymanie się, także na refleksję nad życiem, nad sobą samym. Teatr doby rozbiorów takiej refleksji nie potrzebował, czego świadectwem jest na przykład „Sto lat sceny polskiej” Wincentego Rapackiego, mistrza Zelwerowicza. Biografia Zelwerowicza jest więc utopiona w strumieniu czasu, w nieprawdopodobnej liczbie ról - już nie w dziesiątkach, ale setkach ról, granych co sezon „pod suflera", z których większość była, musiała być, daniną spłacaną codzienności teatralnej. Wydaje się, że aktorowi, jak żadnemu innemu artyście, należy się opisanie tak zakrojonej biografii; zwłaszcza, jeśli jest to aktor wywodzący się z teatru doby rozbiorów, w którym liczyła się przede wszystkim praktyka, sam udział w życiu teatru. A taki jest rodowód Aleksandra Zelwerowicza i ta tradycja go ukształtowała; nigdy też nie wyzbył się jej pokładów, nawet w krakowskim teatrze okresu Młodej Polski, w którym narodził się w pełni jako aktor. Tak samo pozostał wierny publiczności, którą przede wszystkim chciał bawić i wzruszać.
W czasie spotkania będzie można nabyć po cenach promocyjnych 2-tomową książkę Barbary Osterloff "Aleksander Zelwerowicz, Akademia Teatralna", Warszawa 2011.
Wstęp wolny
CreArt. Sieć miast na rzecz twórczości artystycznej
