Dom Kultury Lubelskiej Spółdzielni Mieszkaniowej zaprasza na spotkanie z cyklu „Lektury naszych dziadków” "Upominam się o Zofię Chądzyńską".
Spotkanie poprowadzi Ewa Hadrian.
Ewa Hadrian – polonista (KUL), bibliotekarz (starszy kustosz Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie), bibliolog i bibliofil (członek Lubelskiego Towarzystwa Miłośników Książki), wieloletni współpracownik Radia Lublin (autorka m.in. kilkuset felietonów radiowych emitowanych w cyklu „5 minut z książką”), współautorka telewizyjnego programu kulturalnego „Afisz” (TVP Lublin). Popularyzatorka literatury i czytelnictwa.
Zofia Chądzyńska – pisarka, tłumaczka. Urodziła się 24 lutego 1912 roku w Warszawie. Po ukończeniu w 1930 roku Gimnazjum im. Królowej Jadwigi pracowała w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, a od 1935 roku w biurze podróży „Orbis”. Równocześnie studiowała w Szkole Nauk Politycznych, w 1936 roku uzyskując magisterium w zakresie ekonomii. W roku 1939 wyszła za mąż za prawnika Bohdana Chądzyńskiego (zmarł w roku 1951). W czasie okupacji niemieckiej przebywała w Warszawie. W lutym 1940 roku została aresztowana przez gestapo i do lipca tego roku była więziona na Pawiaku. Po zwolnieniu utrzymywała się z pracy w barze kawowym i restauracji. Brała udział w pracy konspiracyjnej. W roku 1945 wyjechała z kraju. Przebywała kolejno we Francji, w Maroku i od 1955 roku w Argentynie.
Debiutowała w roku 1958 fragmentem powieści Ślepi bez lasek pt. Rodzina, opublikowa-nym w „Twórczości”. W tym czasie zaczęła ogłaszać przekłady: od 1959 roku z literatury francuskiej, od 1961 z literatury iberoamerykańskiej, a w latach późniejszych także z literatury angielskiej.
W kwietniu 1961 roku powróciła do Polski i zamieszkała w Warszawie. W 1962 roku poślubiła Stanisława Gajewskiego, byłego ambasadora w Paryżu, wówczas dyrektora departamentu Ministerstwa Spraw Zagranicznych (rozwód w 1973 roku). Od 1963 roku była członkiem Związku Literatów Polskich (do rozwiązania Związku w roku 1983). Jako pisarka i tłumaczka literatury iberoamerykańskiej współpracowała m.in. z czasopismami: „Literatura na Świecie”, „Twórczość”, „Zwierciadło” oraz z Polskim Radiem, dla którego pisała słuchowiska i adaptacje. W styczniu 1976 roku podpisała „Memoriał 101”, wyrażający protest przeciw projektowanym zmianom w Konstytucji PRL. W 1979 została członkiem Polskiego PEN Clubu.
W 1980 wyszła za mąż za Krzysztofa Ligotę, dyrektora biblioteki Wartburg Institute w Londynie. Cztery lata później z powodu choroby powróciła do Warszawy. Zmarła 23 września 2003 w Warszawie.
Za całokształt twórczości przekładowej otrzymała m.in. nagrodę ZAiKS (1979), „Literatury na Świecie” (1980), Fundacji Alfreda. Jurzykowskiego w Nowym Jorku (1988), PEN Clubu (1994). Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (1974).
