Izabela Bartkowiak
"Beethoven jako heros modernizmu – eksperymenty Maxa Klingera"
W XIV Wystawie Secesji Wiedeńskiej (1902) dedykowanej Ludwigowi van Beethovenowi wzięło udział dwudziestu jeden artystów. Jednym z nich był Max Klinger, wybitny niemiecki rzeźbiarz, przedstawiciel symbolizmu. Zaprezentowana przez niego statua Beethovena miała być wizualnym ekwiwalentem, rzeźbiarską transpozycją idei muzyki wybitnego kompozytora, który otworzył drzwi nowej epoki w muzyce. Przełamanie klasycznej formy, eksperymenty z kolorystyką, harmoniką, rytmiką, agogiką, dynamiką – wszystkimi dostępnymi elementami muzycznego wyrazu, wniosły do muzyki zupełnie nową ekspresję, która została zrozumiana przez romantyków w sposób wybiórczy, pewne rozwiązania, zbyt śmiałe i nowatorskie, zostały docenione dopiero przez kompozytorów XX-wiecznych. Max Klinger, świadom geniuszu i roli Beethovena, portretował artystę kilkakrotnie, jednak to właśnie statua zaprezentowana w Wiedniu w sposób całościowy odzwierciedliła ideę artysty. Połączenie materiałów rzeźbiarskich, elementy stroju, zastosowana ikonografia, mimika, umiejscowienie postaci kompozytora na tronie – to wszystko było nie tylko rzeźbiarskim eksperymentem, niosło ze sobą konkretne znaczenie i symbolicznie odnosiło się do muzyki Beethovena.
