Julita Malinowska ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie w 2005 roku. Od tamtej pory bardzo intensywnie zajmuje się malarstwem. Miała już ponad dwadzieścia wystaw indywidualnych oraz kilkadziesiąt wystaw zbiorowych. W ostatnim czasie realizuje również murale w przestrzeni publicznej. Pełna biografia znajduje się na jej stronie www.julitamalinowska.com
"Na wystawę w Młodym Forum Sztuki Galerii Białej autorka przygotowała obrazy z kilku ostatnich lat. Wszystkie one dotyczą jednego tematu związanego z jakąś egzotyczną nadmorską plażą, na której kłębią się tłumy nagich ludzi. Zapis hedonistycznej, niczym nie skrępowanej zabawy jawi się tu jako pochwała życia, jako stan beztroski i odpoczynku. W większości postacie o orientalnej urodzie w sposób nieskrępowany bawią się, kąpią, opalają czy skaczą do wody. Pojawiają się również wątki miłosne, erotyczne oraz wynikające z bliskiego obcowania, przebywających na jednej plaży osób w różnym wieku - od niemowlaków po osoby starsze. Coś co jest czytelną warstwą w obrazach Julity jako świadoma ich konstrukcja, to niewątpliwie zapis nieskrępowanego, lekkiego ruchu postaci, który stanowi coś w rodzaju alegorii życia, znak nieskończoności zapisany w pięknie każdego ciała; w jego witalności, słońcu, plaży i wodzie. Ta zwiewność i żywotność postaci dodatkowo podkreślona jest wyczyszczonym, pustym tłem. Nie ma w nim elementów zbędnych, otoczenie jest zminimalizowane, oszczędne również w barwie i dostosowane do wydarzającej się właśnie sceny. Relacje pomiędzy obserwowanymi, jakby z ukrycia, postaciami, ich ruchy, skupienie czy bezruch są komunikatami dla oglądających, że coś się tam właśnie dzieje… Intymny świat ludzkich zachowań ukazany jest w nieograniczonej przestrzeni wody i nieba, które jawią się tu jako nieskończoność i wolność zarazem."
Jan Gryka
Sama artystka w wywiadzie dla Kariny Dziewczyńskiej z Galerii El w Elblągu „O malowaniu i kobiecości” tak opowiada o swoich obrazach: „Powstają niezależnie od wystaw, z innej motywacji. Tak naprawdę obrazy tworzę dla ludzi i dla mnie samej. Najważniejsze w każdym obrazie są postacie i relacje, jakie zachodzą między nimi. Tło jest „wyczyszczone” i ma właśnie taką symboliczną rolę, jest kluczowe dla uzyskania klimatu moich obrazów. Ważne jest również to, że wszystko dzieje się wobec przestrzeni morza i lądu – granicy. Konkretne, realne, są postacie, ale sytuacje na obrazie są całkowicie wymyślone i stworzone przeze mnie na potrzeby danego obrazu. Próbuję te sytuacje uogólnić, poszukać w nich uniwersalnej prawdy i dlatego kompozycja i umiejscowienie postaci, są tak ważne. Od siedmiu lat drążę temat ludzi wobec pejzażu morza, chociaż trudno to nazwać pejzażem… Na płótnie badam relacje postaci wobec przestrzeni i sprawdzam różne możliwości. Jak to wygląda? Stwarzam tak naprawdę teatralne sytuacje. To nie są kadry zaobserwowane w rzeczywistości, to nie mogło się tak wydarzyć. Będąc na plażach kręcę materiał wideo i potem przychodzę do pracowni i przewijam ten materiał – i dostrzegam coś: „O, to jest ciekawe!”, bo kamera rejestruje dużo, dużo więcej, niż człowiek jest w stanie uchwycić (zdarza się, że postacie drugiego, czy trzeciego planu stają się motywem obrazu)! Informacja o filmowaniu jest prawdą – ale zdjęć nie robię. I co więcej, na filmie postacie są nieostre, niewyraźne, a zatrzymana stop klatka – jest jakimś szumem, a ja widzę postać w jakimś geście, który chcę oddać – i ukazać tę jej energię. Przewagą wideo nad aparatem jest to, że w filmie kadrów ruchu jest bardzo dużo i można precyzyjnie wybrać pozę, czy gest postaci.”
(Pełna wersja wywiadu opublikowana jest na stronie Galerii El: www.galeria-el.pl )
Wystawa czynna od poniedziałku do soboty w godz. 11.00-17.00
CreArt. Sieć miast na rzecz twórczości artystycznej
