Stany skupienia albo poetyka żywiołu
W końcu jednak radosne uczucie wolności oferowanej przez bezprzedmiotowość porwało mnie w tę „pustynię”, gdzie nic nie jest rzeczywiste prócz doznania... i to stało się treścią mego życia.
Kazimierz Malewicz
Cienka linia przebiega pomiędzy realistycznym przedstawieniem a abstrakcją. Niezależnie od tego, jak bardzo mogłyby się wydawać odległe, znajdują się w niedalekim od siebie położeniu, połączone siecią wzajemnych relacji.
***
Abstrakcja jest u Wac zasłoną „realnego” świata. Funkcjonuje jako odznaczające się na wodzie zarysy fal, unosząca się nad nią mgła, czy też unoszone przez silny wiatr smugi wody, kiedy to przestajemy odróżniać je od padającej na nas mżawki. Jednakże w żadnym z eksponowanych płócien (póki co) syntetyczna niefiguratywna warstwa, nie opuszcza realnego backgroundu. Artystka umiejętnie obrazuje przechodzenie z jednego stanu do kolejnego, nie mniej jednak nie pozwala sobie na zupełną zmianę spojrzenia. W ten sposób uchwyca napięcie tworzące się pomiędzy rodzajami przedstawienia.
Decydujące są wrażenia... - pisze Malewicz – i w ten oto sposób sztuka dochodzi do przedstawienia bezprzedmiotowego (…).
Jednakże Wac w swoich obrazach nie przekracza granicy, za którą roztacza się jedynie suprematyczna bezprzedmiotowość. Nie mniej jednak, powstałe abstrakcyjne formy, w postaci akcentów zaznaczonych na naturze, które jednak się od niej zupełnie nie odrywają, teraz zaczynają się nam jawić jako ślad narosłego na tej naturze wrażenia. Znaki te odsłaniają swój podwójny rodowód: odsyłają w równym stopniu do widzianego krajobrazu, jak i do rozpuszczającego się w nim podmiotu. Redukcja człowieka jednocześnie powoduje jego spotęgowanie poprzez utożsamienie go z konfrontowaną potęgą. Po raz kolejny sprawdza się minimalistyczne hasło less is more. Siła obrazów Wac polega na uchwyceniu tych dwóch tendencji; zasłonięciu roztaczającej się dali, pół-przeźroczystym punktem zbiegu „perspektywy” patrzącego nań oka. Dali która zamknięta w suterenie przy Narutowicza 32, jeszcze mocniej przyzywa konfrontujące z nią oko swoim bezkresem.
Wystawa czynna do 4 marca 2011 od poniedziałku do soboty w godz. 11.00-17.00
