Na obelisku umieszczonym na Placu Zamkowym u podnóża schodów znajduje się tablica zawierająca plan byłej dzielnicy żydowskiej z okresu 20-lecia międzywojennego. Teren pod Zamkiem Lubelskim był przed wojną dzielnicą zamieszkałą głównie przez Żydów. Ulica Szeroka, wiodąca niegdyś wszerz obecnego placu, była centralnym traktem „miasta żydowskiego”. Stały przy niej synagogi, biura, okazałe sklepy i kamienice. W XVIII wieku, w domu przy ul. Szerokiej 28 miał swój dwór Widzący z Lublina (J. I. Horowic-Szternfeld), o czym informuje stosowna tablica. W marcu 1940 roku z dzielnicy tej utworzono getto obejmujące ulice: Lubartowską (po stronie nieparzystej), Kowalską, Szeroką, Cyruliczą, Zamkową, Nadstawną, Krawiecką, Podzamcze, Czwartek i Jateczną. W 1941 roku rozpoczęto akcję wysiedlania ludności żydowskiej z Lublina na tereny innych powiatów dystryktu lubelskiego. Po likwidacji getta w 1943 r., dzielnica została doszczętnie zniszczona.
