Pomnik został odsłonięty w 1963 roku, w dwudziestą rocznicę likwidacji getta w Lublinie, ale stanął na miejscu raczej przypadkowym. Ówczesne władze nie chciały się zgodzić na lokalizację na Podzamczu, a Żydzi nie chcieli go w bocznej uliczce na Starym Mieście – miał stanąć na ulicy Rybnej. W miejscu, w którym stanął pomnik, przed wojną i w okresie okupacji znajdował się targ. Lokalizacja pomnika Ofiar Getta jest symboliczna.
Do 2006 roku pomnik znajdował się na skwerze pomiędzy ulicą Lubartowską a Świętoduską, obecnie na skwerze przy skrzyżowaniu ulic Radziwiłłowskiej i Niecałej
Pomnik powstał z inicjatywy Żydów lubelskich – w Lublinie żyło wtedy jeszcze około 200–300 osób – ale jego głównymi inspiratorami byli Izydor Sznajdman. Pomnik jest poświęcony nie tylko Żydom Lublina, ale Żydom z terenu Lubelszczyzny. Napisy na nim są w językach jidysz i polskim. Ma on formę potężnej macewy z inskrypcją, która jest fragmentem wiersza poety Icchaka Kacenelsona: "W każdej garstce popiołu szukam swoich bliskich ..."