Nowy rok to tradycyjnie nowy temat przewodni w filmowym cyklu Warsztatów Kultury – Miasto movie. Tym razem będzie on związany z pojęciem czasu zarówno w ujęciu rzeczywistym (godziny, pory roku, dekady, stulecia itd.), jak i bardziej abstrakcyjnym. W tym drugim przypadku warto wspomnieć choćby o podróżach w czasie czy też zaburzeniach filmowej chronologii. Nowy rok to też w jakimś sensie nowy czas, zatem ten filmowy motyw wydaje się jak najbardziej na miejscu.
Koncepcją czasu zajmowali się w kinie najwybitniejsi twórcy począwszy od Georgesa Meliesa, przez eksperymenty francuskiej Nowej Fali, aż do postmodernistycznych mistrzów pokroju Davida Lyncha czy Quentina Tarantino. Motyw czasu i jego wpływu na świat jest bardzo wdzięczny oraz pojemny. Daje ogromne pole do twórczych poszukiwań w kinie rozrywkowym (cały katalog filmów sci-fi, fantasy, przygodowych), ale też w tym poważniejszym, artystycznym, gdzie idee takie jak przemijanie, upływ czasu czy też alternatywne linie czasowe są często wykorzystywane.
Program na luty 2024:
- 7 lutego 2024, godz. 19.00 – „Palm Springs”, reż. Max Barbakow, czas 90’, 2020 r.
- 14 lutego 2024, godz. 19.00 – „O północy w Paryżu”, reż. Woody Allen, czas 100’, 2011 r.
- 21 lutego 2024, godz. 19.00 – „Sanatorium pod klepsydrą”, reż. Wojciech Jerzy Has, czas 119’, 1973 r.,
- 28 lutego 2024, godz. 19.00 – „Looper – pętla czasu”, reż. Rian Johnson, czas 118’, 2012 r.
Opisy filmów
Palm Springs
Komedia, której akcja zaczyna się podczas wesela w tytułowym Palm Springs. Pośród licznych gości spotykają się tu młoda singielka (Cristin Milioti) i zwariowany lekkoduch Nyles (znany m.in. z Saturday Night Live – Andy Samberg). Z pozoru zdecydowanie więcej ich dzieli niż łączy, ale czas niebawem pokaże, że mają też pewne cechy wspólne. Czas zresztą jest w tym filmie kluczem do całej narracji i fundamentem, na którym została zbudowana ta brawurowa komedia. Możliwości, jakie otwierają się przed dwójką bohaterów, dają reżyserowi i scenarzyście pole do popisu i prześcigania się w kolejnych żartach. Co jednak istotne, pomimo absurdalnego często humoru, film nie traci z oczu swego wartościowego i mądrego przesłania. Przygody pary głównych bohaterów ogląda się z przyjemnością, kibicując im aż do finału.
O północy w Paryżu
Z biegiem lat Woody Allen dość mocno zmienił swój styl, idąc w stronę autorskich komedii romantycznych, osadzonych zwykle w najpiękniejszych, najbardziej znanych miastach świata. To co jednak się nie zmienia u nowojorczyka to inteligentny, nierzadko sarkastyczny humor, doborowa obsada i szczypta filozoficznych rozważań o sensie naszej egzystencji. W „O północy w Paryżu” dochodzi jeszcze wątek różnych planów czasowych, pomiędzy którymi przemieszcza się główny bohater – Gil (Owen Wilson). W tych podróżach spotyka na swojej drodze ikony paryskiej bohemy lat dwudziestych, w tym m.in. Gertrude Stein, Ernesta Hemingwaya, F. Scotta Fitzgeralda czy Salvadora Dali. Allen dobrze bawi się, żonglując elementami komedii i fantasy; tworzy pełne uroku i filmowej magii dzieło, którego siłą napędową jest w dużej mierze oryginalny, nagrodzony Oscarem scenariusz.
Sanatorium pod klepsydrą
Arcydzieło z katalogu jednego z największych mistrzów w historii polskiego kina. Has bierze tu na warsztat wybitną, ale też trudno przekładalną na język filmu prozę Bruno Schulza. Reżyser poradził sobie jednak z tym wyzwaniem, czego efektem jest kino wysmakowane wizualnie, z genialną scenografią i kostiumami, a jednocześnie zachowujące wszystkie filozoficzne, moralne i humanistyczne rozważania zawarte w literackim pierwowzorze. Główny bohater Józef (znakomity Jan Nowicki), przyjeżdża do tytułowego sanatorium, gdzie leczony był jego ojciec Jakub. Na miejscu zostaje poinformowany przez doktora Gotarda, iż jego ojciec nie żyje. Jednakże w miejscu, w którym się znajdują, czas jest pojęciem względnym, a przyszłość, przeszłość i teraźniejszość przenikają się ze sobą, tworząc barwną, surrealistyczną mozaikę. „Sanatorium pod klepsydrą” to wielkie kino ze znakomitą obsadą, brawurową wizją i reżyserią Hasa, dopełnione spektakularną muzyką autorstwa Jerzego Maksymiuka.
Looper – pętla czasu
Przełomowy obraz w filmografii Riana Johnsona, będący dla reżysera przepustką do wielkiej, hollywoodzkiej kariery i zdobycia opinii nowego eksperta od widowiskowego kina rozrywkowego. Późniejszy autor „Na noże” i „Gwiezdne wojny. Ostatni Jedi” osadza akcję swojego filmu w roku 2072. Jest to świat, w którym podróże w czasie są możliwe, z czego często korzystają przestępcy i płatni mordercy, eliminując swoich przeciwników. Egzekucje dokonywane są przez tytułowych Looperów, a opinię jednego z najlepszych ma Joe (Joseph Gordon Levitt). Najnowsze zlecenie okazuje się jednak wyzwaniem nawet dla niego. Ma bowiem cofnąć się w czasie do roku 2042 i zlikwidować tajemniczą postać, która wyda mu się znajoma (w tej roli Bruce Willis). Jak się można domyślać, akcja tym razem nie idzie zgodnie z planem, co daje impuls do dalszych, niesamowitych wydarzeń. Świetne kino gatunkowe, z szybkim tempem, ciekawą intrygą i plejadą gwiazd (w drugim planie m.in. Emily Blunt i Jeff Daniels).
Informacje praktyczne
Kiedy: w każdą środę, godz. 19.00
Gdzie: Warsztaty Kultury w Lublinie, Grodzka 5a, sala widowiskowa – II piętro
Wstęp wolny.
