reż. Majid Majidi
Dramat obyczajowy
Iran 1997, 89 minut.
Prosta i ciepła historia kilkuletniego rodzeństwa. Ali zgubił buty swojej młodszej siostry Zahry, które odebrał z naprawy u szewca. Dzieci przewidując, że rodziców nie będzie stać na kupno nowej pary, postanawiają trzymać zdarzenie w tajemnicy. Na zmianę chodzą w butach Alego, co wymaga ciągłego kombinowania i sprytu. Pewnego dnia dziewczynka przypadkowo zauważa swoje utracone obuwie na nogach innej uczennicy jej szkoły…Postanawia razem z bratem odebrać swoją własność. Jednak gdy widzi, że dziewczyna ma niewidomego ojca rezygnuje z tego. Jakiś czas później Ali dowiaduje się, że organizowany jest bieg dla chłopców na pięć kilometrów, a trzecią nagrodą jest właśnie para nowiutkich adidasów. Chłopiec postanawia wystartować. Ale czy uda mu się zdobyć trzecie miejsce ?
Wszystkich głównych bohaterów zagrali amatorzy, wybrani spośród tysięcy uczniów z najuboższych dzielnic Teheranu. Twórcom filmu trudno było zdobyć fundusze na jego realizację. Nikt w Iranie nie chciał sfinansować opowieści o nędzy jego mieszkańców.
„Dzieci niebios” jako pierwszy film w historii kina irańskiego – otrzymał nominację do Oscara. Zachwycił zarówno widzów dorosłych, jak i młodszych. Urzeka ciepłym humorem, optymistyczną aurą, nienachalnymi metaforami i znakomitą grą dziecięcych aktorów: Amira Farrokha Hashemiana i Bahare Seddiqi. Reżyser Majid Majidi znany jest zresztą z tego, że w niezwykły sposób prowadzi aktorów-amatorów (zwłaszcza dzieci) – wydobywa z nich naturalność i prawdę, którą obdarzają swoje postaci. Nie bez powodu zresztą Majidi uznawany jest za mistrza w pokazywaniu świata z perspektywy dzieci. Nie znam innego świata poza światem dzieci, pozornie małym i prostym, a zarazem ogromnym i wspaniałym – podkreśla w wywiadach.
Film pokazywany w cyklu Irańska Nowa Fala.
Wstęp wolny
