pomysł i tekst: Damian Rebgetz; występują: Damian Rebgetz, Dominik Hallerbach, Timo Schmidt; kostiumy: Emma Cattell, Kerstin Honeit; dramaturg: Jessica Páez; kierowniczka produkcji: Marta Hewelt; dyrektor techniczny: Torsten Schwarzbach; asystent artystyczny: Dominik Hallerbach; asystent techniczny: Timo Schmidt
W utworze „Coś na wentylatory” tytułowe urządzenia są źródłem nie tylko dźwięku, ale i muzyki. Wentylatory stanowią dźwiękową wersję proustowskiej magdalenki, teleportując Rebgetza do Australii jego dzieciństwa. Z dala od Antypodów – oddzielony od przeszłości i odseparowany od geografii swojej młodości kontynentami, klimatami i kilkoma strefami czasowymi, dokonuje analizy kontinuum dźwiękowej intymności, na którą składają się wspomnienia oraz przedmioty domowe. W trakcie tego procesu wentylatory uzyskują osobowość, nabierając cech artefaktów mitycznych i przekształcając się w instrumenty muzyczne.
Jak wypowiedzieć swoją dźwiękową autobiografię? Czy można odnaleźć porozumienie z orkiestrą złożoną z wentylatorów? „Coś na wentylatory” to jednocześnie utwór o domu, o zadomowieniu się, o czuciu się jak u siebie w domu właśnie, ale też pieczołowita próba poradzenia sobie z dyskomfortem wynikającym (niejako wyniesionym) z domu rodzinnego, w połączeniu z kwestią tożsamości, z symbolami oraz z mitami oferowanymi przez kulturę.
bilet: 10/15 zł
