Opis: Drzewo do wysokości 15 m lub wysoki, wielopniowy krzew. Korona regularna, jajowata, z wielu wyprostowanych konarów, u starszych drzew bardziej zaokrąglona. Młode pędy szaro owłosione, potem nagie, oliwkowo-brązowe; pąki zielonkawe, lepkie. Liście jajowate do eliptycznych, długości 5-12 cm, zwykle najszersze nieco poniżej połowy długości blaszki, regularnie podwójnie piłkowane, spodem pokryte białym kutnerem, rzadziej za młodu obustronnie biało owłosione. Owoce zwykle elipsoidalne, nieduże, dł. 0,8-1,5 cm, pomarańczowoczerwone, z mącznym miąższem. Kwitnie w maju. Owoce dojrzewają we wrześniu, październiku. Żyje do 200 lat. Gatunek światłożądny. Wyróżnia się charakterystycznym srebrzystym zabarwieniem młodych liści. Jest wytrzymały na suszę, dobrze znosi zanieczyszczenia powietrza i nie ma specjalnych wymagań co do gleby.
Występowanie: Jarząb mączny jest gatunkiem rosnącym w zachodniej, środkowej i południowej Europie i północnej Afryce. W Polsce osiąga północną granicę zasięgu i naturalnie występuje tylko w górach (Tatry i Pieniny), głównie w reglu dolnym. Na pozostałym obszarze naszego kraju sadzony.
Zastosowanie i znaczenie: Roślina ta jest często sadzona w parkach, ogrodach oraz przydrożach ze względu na swoje walory ozdobne. Owoce są mączyste i bogate w witaminę C. Ponadto, drewno jest stosowane w rzeźbiarstwie, tworzeniu mebli oraz na opał.